Op zoek naar de nieuwe push

Afgelopen donderdag bezocht ik de Emerce-update over narrowcasting. Je hoort er de laatste tijd wel meer en meer over, maar ik had nog geen duidelijke voorbeelden gezien waarin dit fenomeen iets nieuws ging bijdragen aan de ‘mediabeleving’. Ik was dus wel nieuwsgierig of ik daar op deze update spannende dingen over zou ontdekken...

Helaas, in dit perspectief viel het allemaal een beetje tegen. Alle cases zijn ‘traditionele’ tv uitzendingen met als enige verschil dat ze meer of minder op de locatie en doelgroep zijn toegespitst. Het enige business model was het advertentiemodel. Geen interactiviteit te bekennen, geen verlengstuk van een multichannel strategie met één verhaal over verschillende kanalen, geen gebruikergestuurde communicatie; dingen die ik me had voorgesteld bij het dichterbij brengen van het medium bij de verkoopsituatie.

Op onze tv thuis hebben we met onze afstandbediening en personal video recorders de adverteerders gedwongen nieuwe intelligentere vormen van communiceren te verzinnen. Door de branded formats waar de merken onderdeel van de content zijn geworden, of door simpelweg zulke interessante filmpjes te maken dat we ze zelfs willen rondsturen.

Ik ben dus benieuwd hoe snel de wal het schip keert. De resultaten van het uitzenden van een commercial dicht bij de plek van aankoop lijkt nu nog bij te dragen aan een hogere omzet, maar de volwassen mediaconsument zal toch meer verwachten. Er moeten nieuwe communicatievormen ontstaan, echt toegespitst op de situatie waar de winkelbezoeker zich bevindt. Bijvoorbeeld een virtuele verkoopmedewerker als verlengstuk van de informatie die je zelf via Kieskeurig en andere sites bij elkaar had gesprokkeld.

Het lijkt er vooralsnog op dat narrowcasting voorlopig alleen een poging wordt de adverteerder een nieuwe plek te bieden waar de kijker niet ‘weg kan vluchten’ van zijn boodschap. Ik hoop dat de lessen van broadcasting snel ook bij narrowcasting leiden tot een echt interessant additioneel kanaal.